All good things come to an end...

Sawadee ka voor de laatste keer, want hier zitten we met veel pijn in het hart, alles gepakt en klaar om naar Phuket Airport te gaan. Maar niet zonder eerst nog een verslagje over onze laatste dagen.

Aangezien Jurgen er de vorige keer redelijk de spanning in gehouden heeft, zal ik daar maar mee beginnen :-). We zaten dus op een fantastisch, vrij verlaten, tropisch eiland en begonnen aan onze eerste nacht. 1 van de deuren ging niet op slot, dus ik had er een valiesje tegen gezet zodat ze niet zou open gaan en de kindjes niet naar buiten konden. En na een heel klein beetje slaap begon het. Continu geluiden, vallende dingen op het dak, kleine beestjes die je buiten (of binnen?) hoort kruipen in de categorie van gekko's, hagedissen, krekels, ... Niets om ons echt zorgen over te maken dus, aangezien we onder een muggennet liggen en er niets kan binnen kruipen.
Dan vechtende honden op het strand, onder ons huisje, ... Maar wonder boven wonder bleven de kindjes slapen. Wij spijtig genoeg niet, want ik begon mij ongerust te maken dat die honden tegen de deur zouden duwen en binnen zouden komen bij de kindjes, die beneden sliepen en wij een verdiep hoger. Maar goed, toch maar afwachten en de kindjes en Jurgen laten slapen.
En na opnieuw wat dommelen, wakker liggen, waken, hoor ik plots grote dieren op het dak!! Hoor ik ze binnen? Toch niet bij de kindjes? Is de deur nog toe? Dus toch maar Jurgen naar beneden gestuurd om de deur te barricaderen en daar zitten er allemaal apen op ons terras, aan de deur. Ze hadden ons al gezegd dat we geen eten binnen mochten leggen, want anders zoeken ze dat. Ik vind het leuke beestjes, maar toch niet 's nachts als mijn moederhart veel te ongerust is over mijn twee kleine aapjes. Nu ja, na de eerste nacht wisten we wat te verwachten, dus deur met wat gepruts toch op slot gekregen, muggennetten extra aangetrokken, de junglegeluiden als gewoon beschouwd en toch iets beter geslapen ( en geen rekening gehouden met de gaten van 20 cm breed tussen het eerste en tweede verdiep, dus who cares eigenlijk over een deur op slot ;-) )!

Voor de rest was ons verblijf op Luboa wel echt fantastisch! De kindjes hebben uren op het strand gespeeld, schelpjes gezocht, gezwommen en wij zalig niets doen. En dan, na 3 nachten vertrokken we naar Koh Lanta om samen met onze vrienden Lieselot, Tom en hun kindjes Finn en Leo 4 daagjes uit te rusten op Koh Lanta. Zij kwamen net toe en moesten nog een beetje acclimatiseren. Spijtig genoeg waren Tom en Finn ook wat ziek dus dan hebben we gekozen voor verplichte rust (lees als zwemmen, wandelen langs het strand, lekker eten, een beetje shoppen, Lieselot en ik op de scooter om kleine boodschappen, ...). Er zijn ergere dingen in het leven :-)!

Voor onze laatste 3 dagen in Krabi hebben we dan wel nog gekozen voor wat actie, want onze avontuurlijke zelve had al voldoende aan het strand gezeten nu. Dus nog een paradijselijk eiland Koh Hong bezocht en deze voormiddag op onze laatste dag gaan kayakken. Althans, dat was de bedoeling. Ware het niet dat ze bij het kayakken twee briefjes verwisseld hadden. We werden op een boot gezet met een gids die op Vincent Kompany leek (wat ik niet erg vond :-) ) en begonnen op zee te varen. Hmmm, bizar, misschien brengen ze ons naar een eiland en kayakken we daar in een lagoon of de mangrove bossen. Dus maar even afwachten. Tot we plots iets herkennen, het eiland Koh Hong waar we gisteren waren! Ze hadden ons op een full day Tour naar Koh Hong gezet! En een ander gezin was aan het kayakken. Dus ja, geen kayakken gezien, maar wel een gratis lunch gekregen en vooral rustig gebleven want ja, missen is menselijk en we zijn nog altijd op reis!

En zo komen we aan het einde van onze trip en zetten we morgen, dinsdag, weer voet in België. Voor iedereen die het zich afvraagt, lukt dat nu goed, reizen met twee kindjes van 4 en 5 jaar in Zuid-oost Azië? Wij vinden van wel. Ze hebben dat supergoed gedaan, waren heel flink op de lange verplaatsingen en de georganiseerde tours. Natuurlijk moesten we wel ons schema aanpassen, en was er ook heel veel strand en zwembad bij. En ze hebben ook wel eens een mindere dag gehad, maar wie heeft dat niet en ook thuis is die er wel. Maar we zouden het zo opnieuw doen, en de volgende keer zelfs al iets meer uitstappen en rondtrekken. We hebben 3 weken van quality time met onze meisjes gehad, hebben zelf ons hart weer kunnen ophalen aan andere culturen, warm weer en nieuwe dingen zien en beleven. Hopelijk erven ze ook ons reizigersbloed :-)!

Vele groetjes en tot gauw weer in België!
Jurgen, Heleen, Yuna en Hanne