Along the Mighty Mekong into Cambodia

Hallo daar! Wederom een berichtje van ons. Ik (Heleen) beken al op voorhand dat ik vrees dat het een lang berichtje wordt, weer veel te veel te vertellen!!We zijn nu zo ongeveer twee maanden ver en gearriveerd in Cambodja. Maar eerst nog iets over the Four Thousand Islands, onze laatste halte in Laos...

Deze eilandengroep bestaat uit drie grote eilanden en heel veel kleintjes in de Mekong. Onze eerste halte was Don Khong, het grootste eiland. We hebben daar een fiets gehuurd en het eiland een beetje verkend. Beetje veel bleek achteraf, want we gingen voor de grote toer (zag er niet zo veel uit op de kaart maar ja, ge kent dat he) en uiteindelijk kwamen we kapot, verbrand maar weer een mooie ervaring rijker terug aan ons guesthouse. Een hele dag kindjes die ons groeten met Sawadee!!!, sommigen die zelfs achter ons aanliepen, suikerpalmen met bamboostokken om erin te klimmen, ... weer te veel om op te noemen!Een ding weten we ondertussen, lachende kinderen maken een mens gelukkig!

De volgende dag met de boot richting Don Det en Don Khone, met elkaar verbonden door een brug. We vertrokken met een ietwat gammel bootje op de Mekong. Na een kwartiertje kwam de eerste stroomversnelling eraan... Jurgen zijn hartje ging al iets sneller slaan want na ons kayakavontuur (voor de slechte geheugens, daar zijn we gekanteld in zo een versnelling) heeft hij het niet zo erg meer voor die dingen :-) Ik was al bezig tegen hem dat we wel een bekwame kapitein hadden, zag dan plots dat de bodem wel heel hoog kwam en ja, het was van dat. Tegen de rotsen. Paniek in Jurgen's ogen, maar geen zorgen, de schipper vaart gewoon door, ondanks dat er twee toeristen vanvoor nogal naar de bodem kijken. 5 minuutjes later beginnen die toch duidelijk te maken dat er water in de boot staat, maar dat komt hier nogal veel voor, dus nog steeds niets aan de hand en jurgen zijn hartslag nog niet over toeren... De kapitein gaat toch maar eens kijken en dan plots PANIEK! Hij loopt naar achter en vaart zo rap mogelijk naar de kant. Ondertussen stijgt het water en zijn ons rugzakken bijna nat. Ik heb al een noodplan klaar om te zwemmen met 1 hand in de lucht voor mijn fototoestel! Jurgen zijn hart slaat overuren en hij begint als gek water uit de boot te scheppen (wat nodig bleek achteraf). Gelukkig bereiken we op tijd de kant en kunnen wij en al onze spullen droog aan de kant gaan staan. In de boot bleek uiteindelijk een gat ter grootte van een cd te zitten. Jurgen besluit dat hij die mannen met hun bootjes niet meer vertrouwt en begint langzaam een waterfobie te kweken :-) (voor de onwetenden, hij kan niet zo goed zwemmen, vandaar) Maar goed, nieuwe boot en we komen aan op Don Det. Wat een vakantiegevoel. Net alsof je op een Thais eiland bent, compleet met bamboo hutjes, bars, restaurants, strand en natuurlijk hangmatten. Hier blijven we drie dagen en verkennen het eiland en ook Don Khong. We zien de Irraway Dolfijnen (bedreigde diersoort) waarbij we weer een rots raken maar zonder erg (Jurgen en ook ik zijn er nu van overtuigd dat het prutsers zijn :-)), een mooie waterval en weer veel mooie Laotiaanse mensen. En vanuit onze hangmat aan ons hutje kijken we de laatste avond naar een prachtige zonsondergang...

De volgende dag naar Cambodja! De grensovergang bijkt nog een heel gedoe te zijn. Eerst boot (wat leidt tot grote ongerustheid en weer allerlei noodplannen voor ons fototoestel in ons hoofd), dan na lang discussieren beslissen ze welke minibus naar de grens rijdt, dan grensovergang met teveel volk dus naar andere, stempeltje van Laos en 2 dollar, tevoet naar Cambodja (300 meter verder), weer stempeltje en 1 dollar (de grens is gewoon zandweg en een houten hutje), weer op de bus en naar Stung Treng. De bus moet op een ferry, weer heel wat discussie en een uur later komen we een op onze eerste bestemming in Cambodja! In Stung Treng is er niets te doen maar we gaan een namiddag rusten alvorens weer 4 uur op de bus. En ondertussen doen we onze eerste indrukken op van Cambodja... Chaotisch, druk, vuil, heel vriendelijke mensen en zoveel te zien. We kijken echt ons ogen uit!

Next day naar Banlung, een stadje in het Noordoosten. Helemaal nog niet toeristisch en er leidt alleen een zandweg vol rood stof naartoe! We maken onmiddellijk kennis met het transport in Cambodja. Na en halfuur panne... Aandrijfriem door! 2 uur wachten, de chauffeur die heel de motor uit elkaar gehaald heeft, twee mechaniekers op de scooter met reserve stukken en wonder boven wonder krijgen ze de motor weer in elkaar en zijn we weer onderweg. Banlung is een 'stad' met rode wegen, heel veel stof, temidden van een prachtige natuur, waar de Cambodjanen nog niet door toerisme vervormd zijn! We huren daar opnieuw een fiets en bezoeken een kratermeer waar je in kan zwemmen. Een leuke Cambodjaan begint tegen ons te babbelen en wil met ons op de foto en nadien ook nog een hele hoop van zijn familie! Echt leuk, de rollen zijn eens omgekeerd! Op de terugweg rijden we door het stof naar de zonsondergang wat enkele heel mooie foto's oplevert! De volgende dag zien we opnieuw 2 watervallen en ook hier roepen de kindjes al van ver. We moeten dus wel 500 keer hellooow roepen, maar het is de moeite waard! Maar man, man dat stof! We komen helemaal rood (letterlijk, niet verbrand) terug, stof op ons kleren, in ons oren, ... en douchen dus maar opnieuw! Nog efkes snookeren (1-1 is momenteel de stand) en een heerlijke BBQ en we zijn klaar voor onze trip van 7 uur terug naar Stung Treng en dan naar Kratie, opnieuw aan de Mekong. En jawel, de volgende dag twee keer panne :-)! Eerst blaast de motor van de bus op (na uurtje komt er nieuwe) en dan nog een klapband, die weer rap vervangen is! Zoals Nick, een Engelsman ons zei: of je neemt een goede, comfortabele bus en hebt panne; of je neemt de local, zweet je kapot en geen plek, maar dan ga je in 1 keer! Aan u de keuze...:-)

Volgende dag naar Kompong Cham, net boven de hoofdstad en derde grootste stad van het land maar bijna geen toeristen! Amai...wat een drukte! We zien de eerste verminkten door oorlog en landmijnen, een eerste hectische markt, blijven maar transport fotograferen want wat dat ze hier allemaal vervoeren met scooterkes en minibussen...niet te geloven! En met de fiets verkennen we nog een klein eilandje in de Mekong dat enkel te bereiken is over een gammele bamboobrug die ze iedere zomer opnieuw bouwen! En dan ontdekken we plots een paradijsje! We worden uitgenodigd om beetje in de schaduw te zitten bij een Cambodjaans gezinnetje, zien allerlei ambachten, mooie huizen, veel lachende gezichten, en een aantal kindjes die met de koeien aan het zwemmen zijn wat weer mooie foto's oplevert! Het was echt super en nog geen toeristen, geen guesthouses, ... Daarvoor gaat een mens op reis!

Vandaag zijn we toegekomen in Phnom Phen, de hoofdstad, en das toch nog wat anders zenne... Veel bedelaars (vaak verminkt), vandaag een vader gezien die met zijn kindje op een ziekenhuisbed door de straten reed, een ongeloofijke drukte (wel fantastisch om te zien), veel armoede, overal taferelen die je zou willen vastleggen op foto maar spijtig genoeg gaat dat niet altijd (uit beleefdheid en zo), ... Teveel om op te noemen! We gaan ons hier in elk geval niet vervelen. Meer dan genoeg te zien!

Voor ik het vergeet, onderweg naar Phnom Phen hebben we ook de plaatselijke specialiteit van Skuon gezien! Gefrituurde vogelspinnen... Die dode beesten gingen nog, tot die madam plots een levend exemplaar uit een emmer haalde en deed alsof ze hem naar mij gooide... Brrr... Toch maar geen geprobeerd, zo stoer zijn we net niet :-)

Morgen gaan we Tuol Sleng en The killing fields bezoeken. Lugibere overblijfselen van de terreur van de Rode Khmer. We houden ons hart al vast...

Ziezo, het was weer een lang verhaal. Maar we kunnen jullie al die leuke details toch niet onthouden he!!

Tot de volgende,

greetz en a big kiss,

Jurgen en Heleen